Maruda...

Czuję się jak zjedzona i wypluta.
Zmęczona. Wszystkim.
Weekend męczący, choć udany, ale zdjęć nawet nie mam. Zapomniałam aparatu wyjąć z samochodu, a szkoda, bo było co fotografować, ale zamiast odpocząć to zmęczona po weekendzie jestem.
Wczoraj dzień w domu, oj też męcząco bardzo, zawsze mam wtedy wyrzuty sumienia, że niby jestem z dziećmi w domu, ale nie mogę im poświecić całego czasu tylko zawsze coś, a to jakiś obiad, a to jakaś praca, a one mi wchodzą na głowę, bałaganią, a ja pozwalam, z wyrzutów sumienia bo przecież wolałabym usiąść z nimi i poukładać klocki, albo pomalować, albo po raz pięćdziesiąty ósmy zaśpiewać wlazł kotek, a tymczasem trzeba odebrać telefon, napisać, odpowiedzieć, usiąść przy komputerze...wrrr. Nie lubię pracować z domu.
Z Asterixem mamy jakieś niedomówienia, a ja zaraz obrażam, a obrażam się na to, że on nie wie na co sie obrażam, i cała zła jestem coraz bardziej, a on spokojnie czeka i czeka, albo aż mi przejdzie, albo aż wybuchnę, i jedno i drugie prowadzi do tego samego- do rozmowy i zażegnania niesnasek.
I ta cała polityczna hucpa zaczyna mnie już poważnie wnerwiać, bo wbrew pozorom wcale nie jest mi to obojętne i jednak jest to ostatnio główny temat naszych rozmów w domu. W pracy na szczęście nie i obawiam się, że wolałabym nie znać poglądów politycznych sąsiadki z pokoju obok. A jeśli już przy pracy jesteśmy, to dziś miałam bardzo nieprzyjemną rozmowę z Panią, było bardzo przykro, aż powiedziałam pani w końcu, żeby poszła do konkurencji, bo to naprawdę zrobiło się mocno irytujące, ale co się okazało? Że pani pomyliła firmy bo zleciła zadanie konkurencji, a z pretensjami przyszła do nas. Ale przepraszam nie usłyszałam, choć wcześniej mi nawtykała. Widocznie tez miala gorszy dzień, a nie ma bloga na którym moze sie pożalić.
I jeszcze leje deszcz.
Fajnie, że leje, bo sucho i roślinki odżyją, ale rano, kiedy wychodziliśmy z domu Stokrocia prosiła:
-Mogę kalosze założyć? No mogę, proszę.
Zabroniłam, słońce świeciło u nas z rana. Ujechałyśmy jakieś 15 km i zaczęło padać.
-No i mówiłam, żeby założyć kalosze?! - powiedziała z wielkim wyrzutem.
Teraz leje, przed przedszkolem na parkingu przy takiej pogodzie jest wielka kałuża, jest ciepło, już widzę jak by się wyszalała w tej wodzie! I już słyszę co powie na powitanie...
Dobrze, że mam coś na osłodę: kolorowy papier, kleje, brokaty, cekiny, farby, pisaki, czyli to co uwielbia, na pewno będzie zachwycona, nawet pomimo wpadki matki z kaloszami.