Kawałek nieba....

Na informację o Marcelinie wpadłam chyba w niedzielę wieczorem.
Śliczna jest prawda?
Pewnie, ze się popłakałam, pewnie, ze przytuliłam Stokrocię, która pomimo, że już dawno powinna spać, przyszła po piciu/siku/jeść/przytulić/przykryć/ nie mogę zasnąć, pewnie że odprowadzając ją do łózka poszłam przytulić śpiącą Marysię i pewnie, że Michalinka została w mojej głowie.
Wpłaciłam kilka groszy, nie potrafię przejść obojętnie.
Nie pisałam na blogu z prostej przyczyny: jeśli takie wpisy i prośby pojawiają się zbyt często, czytelników zacznie to denerwować i zamiast pomóc po prostu przestaną przychodzić.
W tym roku jeszcze nie było żadnej prośby więc może jeszcze się nie zdenerwujecie.
Z resztą czy widzicie tę roześmianą buźkę ze zdjęcia?
Czy można się na nią denerwować?

 Liczy się naprawdę każdy grosz, każda złotówka... to co, mogę na Was liczyć, prawda?

 

Facebook - Oko w oko z rakiem - Aniołowie Marceliny

 

Tu możesz wpłacić bezpośrednio: Kawałek nieba