Z codziennika....

Co tu napisać? Nudy. Znaczy wróć,

Nudy nie bo Stokrocia zagorączkowała w sobotę. Ot tak, po prostu.

Z piątku na sobotę sprzątałam, do czwartej rano, nawet blat kuchenny zakonserwowałam, ale już w sobotę wieczorem nikt by nie wpadł na to, że jakieś sprzątanie było.
Chyba trzeba przeczekać. No przecież nie nakażę małoletnim nie wychodzić ze swojego pokoju, zabawkom też nie nakażę. Wiem, że to co teraz mnie denerwuje (czytaj klocki, książki i inne konie znajdowane w najmniej oczekiwanych miejscach, brudne ubrania stacjonujące  głównie w naszym łóżku, ewentualnie pod, nie wiadomo czemu akurat w naszym, choć do łazienki mają bliżej? dziesiątki kartek zamalowanych, zapisanych, zakolorowanych WSZĘDZIE, i kredki, na których można nieźle się przejechać- ja wiem, że kiedyś za tym zatęsknię, dlatego już mnie to tak nie drażni, czasem ponarzekam, czasem westchnę sobie, może nawet nazbyt głośno, ale sprzątam, odkładam, układam, po raz dziesiąty, setny, a czasem po prostu pozwalam leżeć i już.
I taką sobie mieliśmy leniwą niedzielę, z rysowaniem, z oglądaniem bajki, z nic nierobieniem.
Kalendarz adwentowy tylko zrobiłam.
I kasztany pieczone.
I pasztet z kasztanami.
I rybę zapiekaną w sosie kurkowym.
I z połowę zdjęć  posortowałam.
I nic więcej.
A dziś mam jakiś jesienny dołek.
Burza rano była, z wiatrem i błyskawicami.
A teraz tak mi jakoś bezgranicznie smutno, nie wiedzieć czemu....