Spokój matka, wdech-wydech...

Weny nie mam ani do bloga, ani co gorsza do pisania pracy dyplomowej:(
Czas u cieka a ja ciągle w lesie... nie wiem jak to będzie, niby świat się nie zawali, ale jednak życie to nam trochę utrudni... Ma ktoś jakiś pomysł, jak się wziąć w garść i zabrać się w końcu do roboty...?
Dziś więc tylko krotki tekścik ze Stokrocią w roli głównej:
Wczoraj próbowałam jej pokazać jak fajnie jest chodzić bez pampersa i nastawiłam się, że tym razem ja ją "przetrzymam" i będę cierpliwie łazić za nią i przypominać, ze siusiu na nocnik i że jak ubranko zasika to będzie mokro (tak na marginesie brakło nam ubranek wiec pampers musiał wrócić na tyłek, ale nie o tym miało być). Siadłam więc sobie setny raz obok Małej i tłumaczę: Kochanie bo wiesz, ty już jesteś duża dziewczynka, a pampersy są dla małych dzieci. Jak chcesz siku to trzeba siadać na nocnik albo na sedes, jak zasikasz majteczki to ja już nie będę miała Cie w co ubrać i będziesz musiała chodzić w mokrych, i nie będzie ci tak fajnie...
Na co córka z całą powagą mówi do mnie:
-Mamo, nie jebytuj się. (mamo, nie irytuj się).
Zamurowało mnie dosłownie, brakło mi słów, argumentów....