Daj się lubić u Artura Andrusa;)

Jesteśmy pesymistami, nosimy nosy na kwintę i nie użmiechamy sie do siebie- czy Wy tez macie takie wrażenie?
Dziś na blogu Artura Andrusa przeczytalam tekst z uśmiechem na ustach:) z reszta lubie czytać i słuchać Andrusa wiec nic w tym dziwnego, że sie szczerzę do monitora czytujac jego blog.
Bardzo mi sie podobają szczególnie słowa tej poisenki, gdyby co niektórzy smutniejsi wzięli ja sobie do serca;)


Możesz nosić okulary,
Możesz kontraktować zboże,
Czesać się jak Zygmunt Stary,
Jesteś orzeł. Orzeł może.
Spodnie możesz nosić szersze,
A na bluzce wilkołaki,
Ręcznie przepisywać wiersze,
O, na przykład taki:

Ref:
Człowieku! No przecież,
Jak sam nie chcesz, to się nie ciesz,
Ale niech cię tak nie peszą,
Ci, co się do ciebie cieszą,
Chudzi, grubi,
Starzy, młodzi,
Daj się lubić,
Co ci szkodzi?

Możesz wracać z biblioteki
O nieprzyzwoitej porze,
Regulować brwi i rzeki,
Jesteś orzeł. Orzeł może.
Możesz tutaj i gdzie indziej
Zbierać grzyby, szczaw i miętę,
Z zaskoczenia śpiewać w windzie
Ludziom z różnych pięter:

Ref:
Człowieku! No przecież,
Jak sam nie chcesz, to się nie ciesz,
Ale niech cię tak nie peszą,
Ci, co się do ciebie cieszą,
Chudzi, grubi,
Starzy, młodzi,
Daj się lubić,
Co ci szkodzi?
A tutaj mozna przeczytać i posłuchać oryginału:   Orzeł może