Scenki...

 

Scenka 1:

Ranek, świt nawet można by rzec. Mała się budzi. Siada na łóżku, na główce rozczochrane kudełki, uśmiecha się i mówi: Cieś! (cześć). Ja chcę jeszcze spać, albo chociaż jeszcze poleżeć więc biorę ja i przytulam jeszcze do poduszki, daję mleko.  Kilka minut się tuli by po chwili usiąść i wkładając mi palec w oko próbuje je otworzyć: Mama tań! Mama oko!

Scenka 2:

Poranny rytuał jak wyżej, w końcu zrezygnowana sadzam ją w piżamie na podłogę a sama jeszcze próbuję poleżeć ile się da. Zazwyczaj wtedy Stokrocia przynosi mi zabawki na łóżko i już po chwili leże otoczona misiami, kotami i książkami. Tym razem cisza, zabawek nie przynosi, a wiadomo jak cisza znaczy że cos się dzieje, otwieram oczy a ona siedzi na środku pokoju…. w samym pampersie tylko!

Scenka 3:

Stokrocia w nocy przez sen wypija jeszcze butelkę mleka (niestety, żadne próby odzwyczajenia nie przynoszą efektu). Wypija, po czym przez sen podaje butelke mówiąc Uś (już), czekam kiedy zaśnie i idę do łazienki umyć butelkę, bo jak tylko się obudzi to też woła mesio. Jakaś 2 w nocy. Zasnęła, ułożyłam, okryłam, poszłam do łazienki i nagle słyszę tup tup tup, Stokrocia staje rozespana w drzwiach łazienki i niewinnie mówi: Cieś!

Scenka 4:

Smok jest nieodłącznym elementem zasypiania.. W dzień staram się go chować, ale czasem jak jest śpiąca albo zła to wkłada smoka i się uspokaja. Jak już się uspokoi i zajmie czymś innym to rzuca smoka gdzie popadnie, a kiedy jej się przypomni ze znów by smoka wzięła to przychodzi do mnie i mówi: Dzie moć? Odaj! (gdzie smok? Oddaj!)

Scenka 5:

Jemy zupę. Stokrocia po którejś łyżce z kolei mówi: Dzie je miesio? (Gdzie jest mięso?)