Gdy emocje już opadną....

Lubię się cieszyć sukcesami swoich znajomych.
Dziwna jestem, prawda?
Bo z czego tu się cieszyć?
A ja się cieszę!
Kiedy K. pochwaliła się, że znalazła pracę, kiedy A. opisuje mi, że w końcu i ona znalazła chyba swoją drugą połówkę, kiedy K pisze, że gwiazdkowy prezent sprawił jej mnóstwo radości, a I przesyła mi co jakiś czas zdjęcia swoich uroczych córeczek, a kolejna A. dzieli się wiadomościami o swojej ciąży, O. lada dzień zostanie mamą, a ja przez cały ten czas towarzyszę jej mailowo i smsowo bo dzielą nas setki km. Długo bym jeszcze mogła wymieniać, ale tak jest: cieszę się radością innych i martwię się ich smutkami.

Kiedy Asia zaczęła pisać książkę, nie wiem czy wszyscy w nią wierzyli.
Ja od początku wiedziałam, że jej się uda i od początku ją o tym zapewniałam. Ciesze się, że uwierzyła w siebie i swój talent, cieszę się że się odważyła i ogromną radość sprawiło mi towarzyszenie jej w tej drodze od samiutkiego początku!
Kiedy Asia wysłała książkę do wydawnictwa już wiedziałam, że kiedyś nadejdzie ten dzień, w którym osobiście będę mogła jej pogratulować. I już wtedy wiedziałam, że nie chciałabym być w tym sama. Chyba równie mocno jak Asia o książce, tak ja marzyłam o zrobieniu jej niespodzianki.
Wiele razy wyobrażałam sobie jej minę, kiedy nas zobaczy!
Udało się! Udało się zebrać najwspanialsze, najwierniejsze czytelniczki! Udało się zorganizować miejsce i czas. I najważniejsze, że do samego końca udało się to wszystko utrzymać w tajemnicy!
Dziękuję Wam dziewczyny jeszcze raz, że chciało Wam się przyjechać taki szmat drogi, że chciało Wam się robić te sałatki i inne przekąski,  i biegać z kubkami po schodach! I Waszym mężom, którzy dzielnie opiekowali się dziećmi, nie tylko swoimi własnymi.

A Asi dziękuję za napisanie tak wspaniałej książki, przy której nie można się nudzić, która wciąga od pierwszej linijki i nie pozwala odejść dalej niż do kuchni po kawę;) i to tylko po to aby skończyć się zbyt szybko. "
... i że ci nie odpuszczę..." polecam z całego serca, nie z powodów że bardzo lubię Autorkę, ale z powodu, że książka podbiła moje serce:)

PS.
Tu prośba do wszystkich piszących blogi, a jeszcze bardziej do zostawiających na blogach tylko swoje komentarze- zdaję sobie sprawę z tego, że chcecie zostać anonimowi, ale gdyby był jakiś adres mailowy, lub jakaś inna możliwość kontaktu nasze grono mogło by wyglądać inaczej! Choć widywałam na co dzień Wasze komentarze, choć widziałam, że z Autorką łączy Was bliska znajomość nie mogłam w żaden sposób Was powiadomić i zapytać czy przypadkiem nie chcecie się włączyć...