Wielki dzień, a matka ryczy...+DOPISEK

Dziś wielki dzień...
Przedszkolaki z naszego przedszkola idą na wycieczkę.
Pierwsza samodzielna wycieczka Stokroci.
Pada od wczoraj, jest zimno, ale pogody nie da się zamówić...
Za to da się zamówić kontrolę autokaru podobno...
Podobno.
Niestety nie pomyślałam o tym wcześniej i nie zapytałam pani dyrektor czy taką kontrole zgłosili.
Zapytałam dopiero dziś rano.
Nie zgłosili.
Dzieci -maluchy między 2,5 a 5 lat.
Autokar ma być bez pasów bezpieczeństwa:( Tyle wiem.
Późno bo późno, do odjazdu zostało jakieś pół godziny, ale komisariat od przedszkola jest jakieś półtora km, dokładnie 1200m.
Dzwonię, aby poprosić czy sprawdzą. Nie dzwonię na 112 bo to przecież nie alarm, nie chce zajmować linii. Dzwonię na nr komisariatu.
Raz, drugi, piąty...
Udało się za... 12 razem!
Pan owszem dość uprzejmy, ale mówi, że się nie da. Że za późno.
Że może gdyby autokar już stał top może podjechali by teraz. Ale ja nie wiem czy już stoi, bo jak zostawiałam Stokrocię to jeszcze go nie było.
Że teraz, no gdybym była pewna, że stoi to by pan wysłał zespół, ale teraz, bo za chwile to oni jadą na zdarzenie.
Ciekawe co to za zdarzenie, że najpierw mogliby podjechać sprawdzić autokar, a później dopiero na zdarzenie, no ale ja tam się zupełnie na policyjnych procedurach nie znam, to nie wiem.
To pan ma tylko jeden zespół? pytam.
-Tak, tylko nocną zmianę, po 8 to mogę wysłać, bo będzie druga zmiana.
No nic.
Siedzę i ryczę.
Mam tylko nadzieję, ze pan mimo wszystko może jednak podeśle ten patrol...
I że mimo okropnej pogody wszystko będzie dobrze i że szczęśliwe dzieciaki wrócą po południu całe i zdrowe z wycieczki.


Kochane mamy, nie zróbcie tego błędu co ja- za bardzo zaufałam żłobkowi zamiast dopytać o szczegóły.
O przewoźnika, o autokar, o zgłoszenie sprawdzenia stanu pojazdu i kierowcy.
Ja wiem, że często wszyscy są na to wściekli, ale lepiej niech się powściekają wcześniej niż później mają płakać.
Ja wiem, że to nie uchroni przed wszystkim, ale może właśnie dzięki temu uda się jednak uniknąć jakiegoś nieszczęścia.
Może niektórzy uznają mnie za nadopiekuńczą matkę, ale tak się nie czuję.
Tu chodzi o bezpieczeństwo nie tylko Stokroci, ale wszystkich dzieci z naszego przedszkola.
Nie boję się puścić Małej "w świat", jestem pewna, że mimo iż taka jeszcze maleńka to będzie chłonąć  tę wycieczkę całą sobą i że deszcz też jej nie straszny, bo uwielbia (jak tata) wiem, że będzie przeszczęśliwa mogąc się przejechać pociągiem (jadą zwiedzać wąskotorówkę).
Ja się boję drogi tam i z powrotem.
Cieszę się, że kolejny etap w jej życiu właśnie się zaczyna, ale wiem też, że dziś chyba paznokcie poogryzam do kości, choć nigdy tego nie robię, wiem, że będę co kilka minut odświeżać serwisy informacyjne, i modlić się o sms że wrócili bezpiecznie do przedszkola....

DOPISEK:
Jednak nie doceniłam naszego przedszkola i dyrektorki. Kontroli policji co prawda nie bylo, ale podobno pani dyrektor zastrzegła że autokar ma byc z pasami i koniec (o pasy pytałam jakiś tydzień temu, powiedziala ze będzie bez) no ale pady miał. To byla ich pierwsza wycieczka w ogóle. Ciocia (moja ulubiona z resztą) powiedziała że jest pod wrażeniem i że jest bardzo dumna z dzieci, które były bardzo grzeczne. Słuchały sie, szły bez żadnego marudzenia przy gąsienicy, a na przejażdżce pociągiem jak starzy podróżnicy   poustawiały sobie picie i kanapki na półeczkach pod oknami. I że juz wiedzą że to pierwsza, ale nie ostatnia wycieczka.