Bez sił, bez natchnienia....

Jestem zupełnie bez sił. Taka niemoc i niechcenie mnie ogarnia.
Mogłabym spać i spać, dzień i noc.
Do bloga zaglądałam dziesiątki razy i nie mam siły notki sklecić.
Stokrocia zdrowa, jeszcze jest w domu, żeby odrobię odpocząć od chorób żłobkowych, ale już zupełnie wydobrzała. A jaka spryciula się robi. Coraz częściej zaskakuje mnie tak, że mi mowę odbiera. Ostatnio stoi sobie w łóżeczku a na stole stała szklanka z sokiem. Mała mówi:
-Mamo, daj mi piciu.
- Córeczko, wyjdź sobie z łóżeczka i weź.
-Nie, ty mi psinieś.
-Nie, ty sobie weź sama.
-Psinieś mi, mamo.- prosząco mówi Stokrocia.
-Nie córciu, masz nóżki, potrafisz chodzić, to sobie zejdź i weź.
-Nie, podaj mi.
-A masz nóżki?
Cisza, córka nagle straciła słuch, no to ja ją złapałam za nóżkę i pytam:
-Co to jest?
-Noga- odpowiada niechętnie córcia.
-Czyja jest ta noga?- drążę dalej, mając już gotowy plan, że zaraz zapytam czy ta nóżka umie chodzić itp, a córka, psując cały podstęp matki:
- To jest dziadka noga.- odpowiedziała córcia najspokojniej.
Argumenty wypadły mi z ręki, więc zaczęłam się tylko śmiać i podałam małej spryciuli szklankę:)

W pracy jak to w pracy, pracować trzeba, ale też jestem jakaś bez pomysłów, bez chęci, bez sił.
Jakiś kop by mi się przydał chyba.
Zaliczenia już wszystkie za mną i w najbliższy weekend zaczynam ostatni semestr!
Jak ja się cieszę!
Mam nadzieję, że znów mi coś do głowy nie przyjdzie nowego, po skończeniu, bo to chyba by oznaczało, że powinnam udać się do specjalisty:) Choć tak naprawdę, to już dziś wiem, że zatęsknię, choć grupę mamy do bani, a i reszta roku jest tak podzielona miedzy sobą jak politycy w naszej władzy.