Dziękujemy czyli nie lusiaj! i oryginalny przepis na sos szczawiowy...

Jeszcze raz chciałam Wam bardzo podziękować za wszystkie głosy oddanie na rysunek Daisy;)
A Madeleine szczególnie mocno że tak bardzo się zaangażowała że wywołała takie pospolite ruszenie na swoim blogu!
Nie udało się, ale jak już napisałam wcześniej nie ma to najmniejszego znaczenia, a atmosfera jaka sie wytworzyła w głosowaniu, w komentarzach sprawiła, że nawet nie jest mi żal.
Gratuluję zwycięzcom!

Chciałam nawet dzis nagrać tego mojego małego Szkraba jak mówi Wam wszytskim Dziękuję, ale jak wiadomo dziecko mówi kiedy chce i co chce...
Skończyło sie więc na tym, że kolejny raz podchodzę do Daisy z aparatem,
a ona do mnie z tekstem: nie lusiaj mi picia! 
Dałam sobie spokój, bo cóż będę dziecko stresować;) Wystarczy że ją wczorajszym obiadem zestresowałam... oj muszę koniecznie inspiracje kulinarne zmienić!

Bo z tym obiadem to było tak:
Zaplanowałam sobie pyszny makaron ze szpinakiem, nawet u wójka google podpatrzyłam pare przepisów i zrobiłam odpowiednie zakupy. Pieczołowicie podsmażyłam kawałek kurczaka, wrzuciłam szpinak, podlałam gotowaną wodą, doprawilam, zagęściłam wygladal jak powinen tylko jakiś taki kwaskowaty...
No cóż doprawiłam jeszcze trochę, ugotowałam makaron, nałożyłam ale nie smakował jak szpinak tylko jak szczaw. No dobra przyznaję, kwaśny był taki, ze zjeść sie nie dało!
Aż poszłam poczytać na opakowaniu czy to aby na pewno szpinak był.
Był. Szpinak nie szczaw.
No to o co chodzi i nagle mnie olśniło:
Rano wychodząc w domu nasypałam do czajnika kwasek cytrynowy bo się trochę osad wapniowy zrobił (kwasek rewelacyjnie odkamienia a przy tym nie zostawia zapachu, no i nie jest trujący).
Chyba nic wiecej nie muszę dodawać.
Szpinak podlałam odrobiną wody z czajnika, której niestety zapomniałam wymienić...

Do Magdaleny Samozwaniec może jeszcze trochę mi daleko (kulinarnie oczywiście) ale wszystko wskazuje na to że zmierzam w dobrym kierunku...