Znów trochę spontanicznie czyli Stokrotki w podróży...

Że Stokrotka lubi być spontaniczna to już wiecie, ale że tak często to nawet ona nie wiedziała.
W sobotę, więc znów postanowiła być spontaniczna i wybrała się z Małą w podróż nieco krótszą niż poprzednia i o zupełnie innym charakterze, ale również bardzo udaną.
I jak mi koś powie, że z dziewięciomiesięcznym Szkrabem nie można być trochę spontanicznym to nie uwierzę (Ola tylko drinków nie można i seksu w samochodzie a cała reszta jak za dawnych lat hi hi).
Wracając do wątku głównego nie będę opowiadać gdzie i w jakim celu jechałam, ale opowiem o małym miasteczku, w którym spędziłyśmy kilka godzin, choć plany były nieco inne i muszę Wam powiedzieć, ze urzekło mnie to miasteczko w jakiś dziwny sposób, nie potrafię powiedzieć tego słowami po prostu czułam się w nim tak swojsko, czułam, że jest mi jakieś takie bliskie, a jeszcze jakiś czas temu wymyślałam na blogu kierowcę na tutejszych numerach, który jechał 8 jak ostatni idiota.... Ale żeby nie było o kierowcach zdania nie zmieniłam jeżdżą po tym mieście jak wariaci a ograniczenia prędkości są chyba niewidzialne dla tubylców. Nie wiem ja widziałam, ale może one po prostu obowiązują tylko przyjezdnych? I znów odbiegłam od wątku głównego.
Kiedy dotarłyśmy do tego miasteczka była pora obiadowa a ze kilka godzin w samochodzie spędziłyśmy to najwyższa pora była cos zjeść? I pojawiła się przed nami taka mała restauracyjka-barek raczej z łódkami w tle, a raczej na pierwszym planie a że Stokrotka kocha jeść ryby to nie mogłyśmy się oprzeć.
Bardzo fajny klimat tego miejsca, ja lubię taki klimat, trochę może przedobrzony dla niektórych, ale mnie się podobało. Jedzenie też dobre i cena niepowalająca.

                       

                

                    Kwiaty żywe na stolikach zawsze                 A takie cudo  z łusek albo innych  

                     dodają uroku, a nie zawsze są...        części morskich żyjątek wisiało na ścianie

A tu Wam coś powiem, za co pewnie niektóre mamy to by mnie zaraz zlinczowały: Stokrocia moja kochana zjadła w tym właśnie miejscu miejscową zupkę. Tak wiem, że nie wiem, co w niej było i takie tam różne, ale zupka była przepyszna, Stokrocia też była takiego zdania- słuchajcie zjadła prawie całą porcje przeznaczoną bądź, co bądź dla dorosłego ludzia?! I nie była to wcale jakaś mała porcja tylko taka normalna bulionowa miseczka.
Później pojechałyśmy dalej na deser i kawę- po prostu w podróży nie potrafię sobie odmówić zwłaszcza deseru- już kiedyś pisałam, że uwielbiam jeździć i jeść i spać w różnych miejscach sprawia mi to niesamowitą frajdę, więc tym razem deserowi tez nie mogłam się oprzeć w związku, z czym wylądowałyśmy w centrum miasteczka (ale nie w rynku ale tego dopiero na stronie miasteczka isę dopatrzyłam) w cukierni.
Tu długa historia, bo cukiernia kawy nie oferowała a tylko ciasta, lody i... miejsce pod parasolem na zewnątrz, a że te parasole właśnie nas tu przyciągnęły to przecież Stokrotka musiała coś wymyśleć żeby tą kawę właśnie pod tym parasolem wypić... Poszłyśmy wiec do baru na przeciwko, poprosiłyśmy o kawę w kubeczku dla mobili a z tą kawą kic kic pod parasol do cukierni i już;)

Słynne parasole pod którymi Stokrotka sobie upatrzyła kawę wypić...

 Tiramisu i kawa....

"Lody" dla Stokroci

Komentować chyba nie trzeba;)

I jeszcze pytanie bo napis mnie nieco zaintrygował, ale czasu na zbadanie nie było, ale może ktoś z odwiedzajćych bloga jest z tych okolic i wyjaśni mi czego zaproszenie pouiższe dotyczy:

Czy ktoś wie co to?

Czy uwierzycie, że kawa parzona, i to całkiem niezła, kosztowała 2.50zł?! Tak: dwa złote pięćdziesiąt groszy! Też nie mogłam uwierzyć! No dobra całkiem niezła to była po wrzuceniu kulki lodów, bez lodów była całkiem zwyczajna;) Ale i tak było fajnie;)
Tak, więc jestem zaskoczona odkryciem tego miasteczka i tym, że jakoś mi tutaj po prostu dobrze było i gdyby ktoś był przejazdem to naprawdę polecam- miateczko nazywa sie Kłobuck;)