Z codziennika...

Wyjaśniając do poprzedniej notki, oczywiście ani mi w głowie rozstawać się z Połówką! faktycznie zebrałam swoje rzeczy i uwolniłam sporą część mieszkania i wyniosłam je do starej obórki czy innej szopy, a raczej tego co powstało po jej remoncie czyli mojej pracowni. Na razie nie miałam jeszcze okazji w niej nic a nic popracować, ale rzeczywiście mam nadzieję, że będzie to taka moja odskocznia od świata.
A z innych wieści codziennych:
dziś mamy w przedszkolu Warsztaty wielkanocne, cokolwiek to będzie. Nie byłam nigdy na czymś takim, bo w ubiegłym roku Stokrocia była w tym czasie chora, ale podobno było super. Zobaczymy. Nie bardzo wiem nawet czego się spodziewać, jakoś słowo warsztaty kojarzy mi się z tym, że coś powinniśmy robić: kleić, malować, wycinać, no nie wiem coś wielkanocnego, tymczasem króliczki, baranki i inne kurczaczki postawili wczoraj na wystawce, a dziś Stokrocia recytowała mi jakiś wierszyk i śpiewała piosenkę, doprawdy nie bardzo wiem czego się spodziewać.
W ubiegły weekend zaliczyłyśmy ze Stokrocią urodziny koleżanki (poprzednie dwa zaproszenia nie zostały użyte z uwagi na chorobę Marysi, ale to inna historia). Było bardzo miło, Urodziny były w domu, trzy mamy zostały na wspólną kawkę i ploteczki z mamą Jubilatki, żeby było śmieszniej to wszystkie trzy nosimy to samo imię;) Dzieciaki się wybawiły- zakładałam, ze 2-3 godzinki posiedzimy, a zeszło się 5 i nie wiadomo kiedy to zleciało.
Tak, że pierwsze koty za płoty.
Aaaa właśnie koty. Jakby ktoś chciał ładngo kotka to mamy chwilowo do wyboru do koloru. Nasza panienka Kropeczka sprowadziła sobie niezły harem: czarny cały, czarny pod krawatem, rude chyba ze dwa, biały z rudym ogonem, bury jak z obrazka, no ma w czym wybierać dziewczyna! aż z tego wszystkiego obrożę zgubiła... Oj szybko trzeba do weterynarza!