O tęsknocie do sukni ślubnej...

Nie tęskni mi się do małżeństwa, o nie.
O innej sukni i innej tęsknocie mowa będzie

Jakiś czas temu zadzwoniła do mnie dawno niewidziana koleżanka z pytaniem czy nie uszyłabym jej sukienki ślubnej, albo chociaż czy bym z nią nie pojechała do salonu?
O szyciu mowy być nie mogło, bo po pierwsze to maszyn jeszcze nie mam gdzie ustawić (tak, tak mam maszyny dosyć profesjonalne), po drugie to nie szyłam już parę ładnych lat, po trzecie to byłam jeszcze przed obroną i terminu nawet nie znałam, a po czwarte cienko to widzę przy remoncie i dwójce małych dzieci.
Ale zatęskniłam... bo Wy pewnie nie wiecie, ale lata temu miałam taki czas, że szyłam.
Również zdarzyło się chyba ze trzy suknie ślubne uszyć.
To było jedno z najprzyjemniejszych zajęć! I naprawdę mi się za tym zatęskniło.
Tak czy inaczej musiałam odmówić uszycia, ale razem odwiedziłyśmy salon ślubny.
I było mi ogromnie miło, że mimo, iż były razem z nami jej siostry, to i tak mnie pytała o zdanie i myślę, że było dla Niej decydujące.
Byłyśmy w jednym tylko Salonie,  który znam od lat i mogę polecić całym sercem.
Suknię wybrałyśmy.  Przyszła panna młoda bardzo zadowolona, a moja Stokrocia powiedziała, że to jest księżniczka, a dzieci nie kłamią, więc musicie uwierzyć na słowo, że wyglądała bajecznie.
No i chociaż przez te kilka godzin moje myśli były gdzie indziej....

cd na blogu zamkniętym