O nieprzewidzianym rozwiązaniu matczynego dylematu i adwokatach

Człowiek to się nie potrzebnie stresuje niektórymi sprawami, a one same się wyjaśniają:

Z powodu braku ogrzewania na przykład wyjaśniło się czy spać pod kołderką czy też nie: otóż z konieczności a  raczej z powodu dość niskiej temperatury w pomieszczeniach Stokrocia śpi i w śpiworku i pod kołderką i już, a matka się stresowała i szukała mądrych porad w tej sprawie... I po co, to takie proste przecież było.

I odnośnie adwokatów:

Jak wiadomo wszem i wobec Stokrotka wstąpiła na ścieżkę wojenna z Szanownym Zakładem Ubezwlasnowolnienia Społecznego, ponieważ tenże Szanowny odmówił jej prawa do świadczeń. Po wielu pismach do tychże i od tychże a także od tychże do sadu i odwrotnie, po bardzo wielu telefonach, po ponad dziewięciu miesiącach od wydania pierwszej Decyzji Stokrotka doczekała się terminu rozprawy, który już niebawem nadejdzie.

Ale Stokrotka na wojnę z tak umocowaną instytucją sama iść się na silach nie czuje potrzebowała swojego rycerza w osobie dobrego adwokata.

Ech, ale żeby znaleźć takiego trzeba było na poszukiwania się wybrać.

Wsiadła wiec Stokrotka na koń i hej że szukać. 

No dobra nie na koń tylko na telefon, ale do bajki mi nie pasuje, niech wiec będzie ze koń.

I stuka (dzwoni) do znajomego skądinąd adwokata i tu kubeł zimnej wody- a gdzie ta sprawa? E nie to za daleko- myślę sobie czyżby mecenas miał gorszego rumaka ode mnie, ze mu za daleko, ale nic to jadę dalej.

Kolejne drzwi i te same słowa - Ej to raptem  (albo truchtem)  100km.

No ok, to będę szukać w tamtym mieście, skoro to tak daleko.

Kolejne drzwi i Stokrotka z nadzieją wielką jak stąd do tamtąd, i …znów rozczarowanie:

-Nie wie pani, my się takimi sprawami nie zajmujemy (No kurka flaczek przecież na stronie jak wół było napisane? Może w innym dialekcie czy jak?)  i tak jeszcze cztery razy.

W końcu jest: jakaś nadzieja znów zaświtała: no tak, proszę przesłać dokumenty, oj to trudne będzie Wielce Szanowny Zakład Ucieśniania Społeczeństwa jest dobrze umocowany, jak coś postanowił to nie będzie łatwo, będzie długo i nie wiemy jak się skończy…

No tak Stokrotce trochę skrzydełka opadły, ale cóż to jak na razie to jedyny rycerz, który chciał rozmawiać.

Poszukiwań ciąg dalszy, bo lepiej mieć jednak wybór niż wybrać bez porównania.

Pomoc koleżanki: kolejnych kilka adresów, rozmawiać chce jeden.

I tu niespodzianka: po przeslaniu dokumentów Rycerz mówi:

- Rrozumiem, że chce pani teraz wiedzieć czy wygramy? Obiecać nie mogę, bo decyzję podejmuje przecież sąd, ale wszystkie dowody wskazują na to, ze sprawa jest bardzo prosta a Zakład Udręczenia Stokrotki podjął decyzję niepopartą żadnymi sensownymi argumentami.

-Czyli rycerz jest dobrej myśli? - Stokrotka pyta z niedowierzaniem trochę, bo po poprzednim wykładzie zastanawiała się już czy może nie pójść do ZUS-u i nie oddać tego, co już dostała tak na wszelki wypadek...

-Jak najbardziej

-Uff

Takim oto sposobem Stokrotka spotkała rycerza, który będzie jej bronił przed Zakichanym Ubezpieczycielem Społecznym, z jakim skutkiem to się okaże, ale mam nadzieję, że wszystko pójdzie po mojej i pana mecenasa myśli.

I tylko się pytam Szanownej Palestry po cholerę to zamkniecie zawodu:  w prostej sprawie na mniej więcej dziesięć kancelarii dwóch prawników chciało ze mną w ogóle rozmawiać.

No ale tak, przecież z takiej sprawy od biednej dziewczyny przeciwko ZUS  to nie da się za wiele ściągnąć, a przecież adwokatów jest za mało więc na brak klientów jeden z drugim narzekać nie będzie, nie ta, przyjdzie następna.

Że co? Że niby to gwarantuje jakość usług?!  A guzik prawda, jaką ja mam pewność, że ten adwokat jest naprawdę dobry? Że niby aplikację zrobił) ( „po znajomości” czy „po rodzinie”) I to ma świadczyć o tej jakości?

A nie, egzamin państwowy?

A to niech wszyscy (oczywiście po ukończeniu prawa) mają możliwość zdawania takiego, a życie a raczej wolny rynek sam zweryfikuje umiejętności.

Dobry prawnik się obroni, prawda ;)

I wtedy to adwokat będzie dbał o klienta a klient będzie wiedział za co płaci.