Dumna...

... jestem ze starszej córki.
Dwa wieczory siedziała do 23 wycinając, klejąc, pisząc.
Skłamałabym oczywiście, gdybym powiedziała, że robiła to sama, nie robiła, bo pomagałam jej, znalazłam teksty, wydrukowałam, pisałam ołówkiem tytuł, rysowałam linie, wycierałam i pomagałam naklejać.
To jej pierwsza taka praca- dodatkowa, plakat związany z matematyką (może trochę zbyt luźno w niektórych miejscach, ale za to ciekawie wyszło).
Dziś raźno poszła do szkoły z wielką czarną teczką, bo plakat nie nadawał się do zrolowania, i taka dumna wchodziła do klasy;-)
Myślę, że dziś będzie miała udany dzień.




PS. Ja naprawdę nie mam co pisać, właśnie zobaczyłam, że w roboczych tekstach mam ponad 200 notek, co z tego kiedy to wszystko nudne, nie chwytliwe, zwyczajne....