Zakręcona...

Dawno, dawno temu zaczyna się jak bajka ale proszę się nie łudzić, to będzie nudne opowiadanie.....
Tak czy inaczej jakiś czas temu pisałam, że jestem nie lubię, nie umiem i nie chcę nic planować,  że nie potrafię żyć z kalendarzem wszystko jedno czy chodzi o plan lekcji w podstawówce to oczywiście nie, ale począwszy od szkoły średniej zamiast planu lekcji wolałam mieć przy sobie tak na wszelki wypadek wszystkie zeszyty, a z podręcznikami to różnie bywało,  czy to o kalendarz służbowy zazwyczaj mam zapisane pierwsze dwa tygodnie, a później zapominam gdzie ten kalendarz w ogóle jest, chociaż w tym roku rekord bo chyba do maja mam zapiski dat, godzin i adresów, a w kalendarzyki małżeńskie nie wierzę.

Ale przecież człowiek zawsze może się zmienić na lepsze oczywiście przecież powszechnie wiadomo że ci poukładani są lepsi, czasem jednak to lepsze nie wychodzi człowiekowi na dobre.
W tym roku postanowiłam, że sprzeciwie się swoim zasadom nie planowania i zaplanuję.
O urlop konkretnie się rozchodzi.
Bo jak zaplanujesz, zorganizujesz, umówisz i zamówisz a najlepiej jeszcze opłacisz z góry to wiadomo że wszystko pójdzie jak z płatka.
Otóż nie do końca. Wystarczy ze w tym całym misternym planie coś się przesunie i cała reszta się wali. Tak wiem, normalnym ludziom się nic nie przesuwa i nic nie wali, ale u mnie anioły kawę piją to nie ma co się dziwić, nic nie mogło pójść zgodnie z planem. Jestem wyjątkowa po prostu, nie ma co się dziwić.
Zgodnie z planem poszedł tylko pierwszy dzień. A i to nie do końca, bo wieczór już musiał być nieco spontaniczny. Drugiego dnia zajmowałam się odkręcaniem całego planu i układaniem go na nowo.
Trzeciego dnia zostawiłam telefon w hotelu o czym uświadomiła mnie moja zagraniczna siostra rodzona,  bo to do niej zadzwoniono z tą informacją;-P
A tydzień ma dni siedem tak?
W każdym razie jesteśmy już w domu, nieco ponad tysiąc osiemset kilometrów, dziesiątki kaw, dwa batony i miliony wrażeń za nami.
A kurier jutro dostarczy zagubiony telefon.
Nikt mnie już nie namówi do planowania, nie ma mowy;-)