O chlebie...

Od około trzech tygodni w naszym domu nie ma kupnego pieczywa.

Któregoś dnia tak mnie coś „napadło” i postanowiłam, że upiekę chleb. Nie wiem czemu ale jakoś od zawsze byłam przekonana, że co jak co, ale chleba to ja upiec na pewno nie potrafię i  że to jest na pewno czynność prze ze mnie nie do opanowania, a jednak przełamałam się i powiem Wam, że jest to całkiem łatwe, a do tego takie robiony własnoręcznie chleb smakuje zupełnie inaczej, nie mówiąc już o tym, że wiemy z czego się składa, i że nie ma sobie żadnych polepszaczy, spulchniaczy, zakwaszaczy i całej gamy składników, które niekoniecznie w chlebie być powinny, a niestety pieczywo kupowane w sklepie bardzo często je zawiera.

Chciałam się z Wami podzielić tym przepisem bo jest bardzo prosty, szybki a co najważniejsze przepyszny! I chyba zdrowy biorąc pod uwagę to z czego się go robi.

Chleb z ziarnami:

500 gmąki pszennej

500 gmąki żytniej z pełnego przemiału (można użyć też pszennej z pełnego przemiału)

100g otrąb pszennych lub owsianych (otręby można sobie odpuścić, jeśli dodaje się mąkę z pełnego ziarna)

100g płatków owsianych (najlepiej nie błyskawicznych)

100g ziaren słonecznika

100g ziaren siemienia lnianego

100g ziaren dyni

4 łyżeczki soli

2 łyżeczki cukru

100 gświeżych drożdży

1 litrwody(temp ok. 40ºC)

Są to proporcje na dwie blachy keksówki dł. ok. 30 cm.

Trzeba naszykować dwie miski: duża i mniejszą. W mniejszą wlewamy wodę, wsypujemy cukier i dodajemy drożdże. Drożdże trzeba rozpuścić i odstawić na kilkanaście minut w ciepłe miejsce, aby sobie rosło. W tym czasie można sobie przygotować blachy, bo później nie będzie na to czasu, a mąż nie zawsze jest pod ręką i nie zawsze skory do pomocyJ blachy posmarować tłuszczem (może być masło lub olej) i wysypać bułką tartą.

W dużej misce mieszamy mąkę, ziarna i sól. Jak już drożdże będą gotowe wlewamy je do mąki z ziarnami i mieszamy. Pierwszy raz wygniatałam ciasto ręką, ale jest jednak trochę za „maziste” mieszam je więc łyżką. Można też robotem z końcówkami  do gęstego ciasta.

Jak już się wymiesza przekładamy do foremek. Można posypać makiem, albo ziarnami.

Wstawiamy do ZIMNEGO piekarnika, nastawiamy 200 ºC i przypomnienie, żeby za godzinę wyłączyć.

 I czekamy kilkanaście minut a po całym domu będzie się rozchodził cudny zapach chlebkaJGorącego jeść nie polecam, ale trudno się powstrzymać, żeby choć nie spróbować.

Prawda, że proste? Ja jeszcze robię tak, że po nałożeniu ciasta na jedną brytfannę do drugiej części ciasta dodaję kilkanaście suszonych owoców żurawiny, albo pokrojonej suszonej śliwki, a pełnie można dodać co kto lubi, ale nie każdy lubi chleb ze słodką nutką.

A teraz jeszcze napiszę coś, co chętnych do wypróbowania przepisu na pewno ucieszy:

Ten chleb chyba zawsze wychodzi, ja się śmieję, że jest to przepis dla blondynek, a to dlatego, że miałam z nim już różne przygody, a zawsze wychodził całkiem dobry.

Otóż po pierwsze nie mam wagi kuchennej, ani żadnego kubka z miarką (na pewno się zaopatrzę, bo jednak przy takich wydarzeniach kuchennych bardzo się przydaje) i wszystkie składniki dodaję „na oko”. A oko jak to oko, nie każdy ma sokole, a chleb zawsze mi wyszedł nadający się do jedzenia a nawet niekiedy bardzo dobry.

Po drugie: w przepisie z którego korzystałam za pierwszym razem podane proporcje są mniejsze o połowę, ja dobę dwa razy większe, i to ze zwykłej oszczędności bo dwie brytfanki do piekarnika się spokojnie mieszczą, a taki chleb spokojnie można jeść przez tydzień i nie będzie suchy. Więc w moim przepisie jest wszystkiego mniej o połowę i zazwyczaj problemem nie jest, żeby sobie to przemnożyć przez dwa, ale czasem coś się może pomylić tak jak mnie i któregoś razu najpierw zapomniałam dodać do wody cukier, dopiero kiedy się zdziwiłam, że drożdży coś nie słychać to się zorientowałam, że nie dałam cukru i dosypałam go później a w dodatku pomyliłam proporcje soli i cukru i dodałam zamiast dwie to cztery łyżeczki cukru, a tylko dwie soli. Jak drugi raz się skapnęłam, że tym razem soli za mało to dosypałam kolejne dwie. Chleb mimo wszystko się udał, był może odrobinę za słodki, ale spokojnie dał się zjeść.

Ale to jeszcze nic. Za dużo cukru to pikuś, prawdziwa blondynka potrafi! Ostatnim razem dodałam za mało mąki. Za mało o pół kilograma!!!! Fajnie się za to mieszało, bez większego wysiłkuJ Zdziwiłam się tylko że w zasadzie chleb wyrósł, ale jednak po ostygnięciu trochę opadł no i był taki mało puszysty, za to bardziej „zbity” i trochę za słony i dopiero wtedy mnie oświeciło, że  zostało mi pól kilograma mąki! Ale chleb i tak dał się zjeść, mimo wszystko. A ten z żurawiną jest tym razem lepszy, bo bardziej słodki niż słony;P

Tak że jak widać nawet blondynka sobie poradzi, a przepis zaraz sobie wydrukuje i ja, żebym już nie musiała mnożyć bo jak widać nie zawsze jest to takie proste;)

A to ten chleb "bez mąki", to znaczy bez połowy mąki, prawda, ze nie wygląda najgorzej?

Jeszcze tylko dwa zdania na temat mąki i będę mogła spokojnie życzyć Wam smacznego. Otóż trzeba uważać czy kupuje się mąkę czy tzw. mąkę na chleb. Niby nazwa sugeruje ze mniej więcej powinno być to samo, a jednak nie jest, trzeba przeczytać skład. W prawdziwej mące w składzie będzie tylko mąka, a na opakowaniu będzie jeszcze informacja o jej typie czyli ilości „mąki w mące”, im mniejsza liczba tym bardziej „mączna”, mąka z pełnego przemiału ziarna ma typ około  1800-2000, ta używana zazwyczaj w domu ma typ ok. 450-500.

Jeśli na opakowaniu widzimy coś typu: mąka na chleb to koniecznie zanim po nią sięgniemy należy sprawdzić skład, powiem szczerze, że mnie „zamurowało” kiedy przeczytałam co wrzucają w jedną czy drugą taką „mąkę”. Oprócz mąki (tak, jednak jakiś % mąki tam jest) są spulchniacze, polepszacze, zakwaszacze i temu podobne składniki, a przecież robiąc sami chleb chcemy, żeby miał tego świństwa jak najmniej.