O zasypianiu, czyli co kto słyszy:)

Zasypianie to jest u nas ciężki temat.
To znaczy zależy dla kogo, dla P na ten przykład to specjalnie ciężki nie jest, bo on potrafi wszędzie w każdej pozycji i o każdej porze zasnąć, niestety Córka tych zdolności nie odziedziczyła, więc zasypianie to każdego wieczoru jest długa historia.
Od jakiegoś czasu opanowaliśmy pewien sposób na zasypianie, które zazwyczaj trwa kilka, może kilkanaście minut: otóż leżymy sobie wszyscy przy zgaszonym świetle i rozmawiamy, to znaczy rozmawiamy ja i P, a Stokrocia próbuje zasnąć, leży sobie między nami, tarmosi dłoń (zazwyczaj mamy) nie zwracamy na nią wtedy uwagi nawet jak próbuje się wcisnąć do dyskusji ( raczej nie próbuje ), oczywiście nie używamy jej imienia żeby nie zwracać jej uwagi i po kilku minutkach dziecko śpi.
Wczoraj leżymy tak sobie kilka minut w ciemnościach,  rozmawiamy, córcia się tuli, zdawała się już nawet odpływać, a ja opowiadałam P akcję wieczorną jak to zapytałam się Córci czy mogę na chwilę wyjść z domu do samochodu po zakupy, czy zostanie sama przez te kilkanaście sekund, na co mała ochoczo się zgodziła i mówię mniej więcej tak:
- I wiesz jak tylko zamknęłam drzwi za sobą, to Ktoś zaraz zaczął w niebogłosy wykrzykiwać : Mamo wluć! Mamo! Mamooooo!
A na to Córeńka cichutko:
- I wieś, to byłam ja!