Ponarzekać przyszłam...

Podobno nieszczęścia chodzą parami... Nie prawda. One chodzą stadami!
Niedziela.
Niedziela rano, pojechałam z mama do kościoła na pierwsza msze. Wjeżdżałyśmy na parking, no dobrze za dużo powiedziane na pole, które jest używane jako parking, przy zjeździe z ulicy na ten niby parking dół, no dół jak dół, wiadomo wybity od wjeżdżania i wyjeżdżania, ale wszyscy tamtędy jeżdżą. Ja nie jestem wszyscy jak się okazało, bo rozp... uszkodzilam chłodnice. Do domu dojechałam zostawiając za sobą strużkę płynu, o czym oczywiście nie miałam jeszcze wtedy pojęcia. Później się okazało, ze zamiast płynu w chłodnicy była woda ale to nie ma być wpis o uczciwości mechaników tylko o Stokrotkach.  Niedziela. Mechanicy nie pracują. W portfelu 100zl, a do naszego miasteczka 80 km... Na szczęście mąż siostry sam zaproponował pomoc i nawet nie podejrzewałam go o takie umiejętności- do domu dojechalysmy w niedzielę, a dziś samochód trafił na warsztat.
Poniedziałek.
Poniedziałek rano Stokrotka leci do firmy X. Nie wypada robić zdjęcia u kogoś na podwórku ale wtedy na pewno wszystko byłoby jasne... Zaraz za brama Stokrotka pierdyknęła jak długa, poprzecierała i pogniotła dokumenty które trzymała w ręku ale też kolano i dłoń:( szczęście w nieszczęściu ze było to zaraz za brama i tylko strażnik to widział, bo gdyby naście metrów dalej to cała chmara facetów pracuje wiec bez komentarzy by się nie obyło.
Wtorek.
Włączyłam wieczorem pranie, dobrze szło do momentu wirowania. Myślałam ze mi pralka wyjdzie z domu! Niestety zabudowana jest pod blatem w kuchni, jak podskoczyła, jak rąbnelo, wyrzucając przy tym bezpieczniki. Dobrze ze sąsiedzi nie przybiegli na ratunek, bo ze huk usłyszeli to jestem pewna.
Środa
Pismo z ZUS o uzupełnienie dokumentów, bo pani księgowa głowę miała juz chyba na urlopie. Nawet byłam u niej z tym ze chyba trzeba złożyć oświadczenie ale mnie zbyła... Mam 7 dni, księgowa wraca za 9...
Mam nadzieje że więcej nieszczęść na ten tydzień dla mnie nie przewidziano...
W sobotę miałam jechać... Ech juz wiem, ze właściwie nie mam szans na ten wyjazd. Auto ma zrobić tylko tak, żeby dało się jeździć, po za tym pieniądze które miały być dziś na rachunku popłynęły "gdzieśtam", no i jeszcze drobny szczegół że kolano mam ciągle jakbym po jakimś żużlu się slizgała... a tak bardzo chciałam...

A teraz żeby nie było tak czarno to o promyczku rozjasniajacym wszelkie smutki będzie:
Oczywiście rozbite kolano nie uszko uwadze Stokroci. Kilka razy dziennie słyszę:
-Mamo, masz kuku?
-Boli cię?
-Mamo nie płać.
-Mamo, nie boli cię?
;)
I jeszcze scenka z przed niedzieli- tak sobie nawet myślę teraz, że mnie dziecko ostrzegało, trzeba było sobie wziąć do serca:
Jedziemy naszą uliczką która w kilkunastu miejscach poprzecinana jest progami zwalniajacymi, a Stokrocia na którymś z kolei mówi:
-Mamo gójka! Jak ty jeździś mamo!?