Kto się nie umie obrażać? palec pod budkę!

Czy Wy też mieliście w dzieciństwie taką wyliczankę:
Kto coś tam robi *(bawi sie w chowanego, berka, idzie na ciastko itp wybrać właściwe*)palec pod budkę, bo za minutkę zamykam budkę.... ?
Ciekawe jakie dzieci teraz mają wyliczanki, bo nie sądzę żeby to aż tyle lat przetrwało....

Kiedy byłam kilku letnią dziewczynką bardzo przyjaźniłam się z moją kuzynką, bardziej nawet niż z siostrą rodzoną, ba z siostrą to my się tak napierniczałyśmy, że hej, nie gorzej niż niejedni chłopcy w naszym wieku.
Ale do kuzynki wróćmy.
Przyjaźniłyśmy się bardzo, przychodziły nam do głowy różne dziwne rzeczy które oczywiście razem wprowadzałyśmy w życie od robienia "balu przebierańców", szyciu sobie samemu ubrań ( oczywiście czesto nie przeżywały pierwszego założenia na siebie, niestety)  aż do wydawania "gazetki rodzinnej";) Kiedy się nie widziałyśmy a moi rodzice pojechali do niej albo jej rodzice byli u nas to pisałyśmy sobie listy, czasem również używając pisma obrazkowego;)
Czasem też zdradzałyśmy sobie sekrety oczywiście wagi niemal państwowej i obarczone klauzulą: Ściśle tajne!
Co groziło za zdradzenie tajemnicy?
Otóż w takim wypadku konieczne było obrażenie się.
Tak tak, to był bardzo częsty temat naszych listów: Czy Ty się na mnie obraziłaś?
A dlaczego się obraziłaś? Nie jestem na Ciebie obrażona. To chyba najczęściej używane zdania w naszej korespondencji. A na obrażenie się było łatwo zasłużyć bo przecież tajemnice, które sobie przekazywałyśmy zazwyczaj były wszystkim wokół wiadome i to bez wymogu sekretu więc wystarczyło jedno zdanie żeby podejrzewać drugą stronę o wypaplanie poufnych informacji...

W życiu dorosłym nigdy się nie obrażałam, owszem czasem gdy ktoś mnie czymś zrani, powie mi coś przykrego, albo nawet zdradzi wiadomość powierzoną mu w sekrecie nie obrażam się, ba nawet nie potrafię sobie wytłumaczyć co takie obrażanie się miało by znaczyć w praktyce? Nie odzywanie się do kogoś? Nie wiem.
Nie potrafię tak, że do kogoś się nie odzywam, ale nie jestem też na tyle otwarta żeby powiedzieć mu to od razu wprost, zazwyczaj przemilczam sprawę, układam sobie wszytko w głowie, rozmieniam na drobne i analizuję , staram się zrozumieć, czasem wracam do tego i wyjaśniam z tą osobą ale chyba częściej przechodzę nad tym do porządku dziennego...
A co z tą przyjaciółką?
Wydawało mi się ze przyjaźń przetrwała przez te lata, wiadomo były lepsze i gorsze okresy. Jakiś czas temu przyjaciółka niestety wydała powierzony jej sekret co narobiło mi trochę przykrych chwil.
Ale czy to przekreśla przyjaźń?
Nie potrafię się na nią obrazić.
Chyba na nikogo nie potrafię.