Matka wariatka?

Oczywiście w całym tym zabieganiu Stokrotka nie zapomina o swojej małej Stokroci i przede wszystkim jednak jest mamą;) ale troche zabieganą. To tak celem wyjaśnienia, ze jak w poście o dziecku nic nie ma to nie znaczy, że mama sie nim juz nie opiekuje;)
Wiem, wiem ze Wy to wiecie;)
Ale teraz będzie o czymś innym.
Otóż jak wszyscy wiemy urlop macierzyński kiedyś się kończy i niektóre tylko mamy mogą sobie pozwolić na zostanie z dzieciątkiem w domu, ale chyba zdecydowana większosć musi wrócić do pracy.
Ja należę do tej większości, która jednak z dzieckiem musi sie na te kilka godzin dziennie rozstać, więc wśród moich ostatnich zadań było tez znalezienie opieki dla Małej.
Najlepszym, według mnie, rozwiązaniem byłaby pomoc babci- niestety do babci mam za daleko, żeby codziennie Małą wozić więc pomysł odpadł.
Opiekunka- po pierwsze trudno znaleźc zaufaną osobę, po drugie jest  dosyć drogo a po trzecie jak się nie ma swojego mieszkania a mieszka w wynajętym pokoju to trochę trudno zapraszać opiekunkę do domu, czyli raczej trzeba by szukać kogoś kto zaopiekuje się Młodą u siebie w domu. Jakoś mnie taka opcja nie przekonuje, a po za tym dwa z argumentów były nie do przejścia więc opiekunka odpadła.
Pozostalo mi wiec poszukiwanie żłobka.
W naszym miasteczku jest jeden, jednak na poczatku poszukiwań dowiedziałam sie, że przyjmują dzieci dopiero od 10 miesiaca, a Mała na narazie 5. Więc też odpada. Poszukiwania należało więc rozszerzyć i znalazłam żłobek, moim zdaniem, idealny i dla dzieci od 5 miesiąca- pasował mi cały program jaki mają podany na stronie, w rozmowie z panią też wydawał się super i w zasiegu finansowym i tylko jeden minus- oddalony o jakieś 15 km od mojego miasteczka. ale cóz jeśli to jest najbliższy byłam prawie zdecydowana, ale miejsce mają dopiero od maja.
W międzyczasie znalazłam gdzieś w sklepie ulotkę reklamową tego żłobka który jest na miejscu i pozmieniało się trochę  przyjmują dzieci od 7 miesiąca- mamy już umowę podpisaną, od połowy maja Stokrocia będzie dzieckiem żlobkowym.

Ale w sumie to tez nie o tym chciałam napisać.
Bo chce opowiedziec o emocjach jakie temu wszystkiemu towarzyszą.
Strona internetowa tego żłobka nie przekonywała  mnie ani trochę, jedynie co to to ze jest on w zasiegu ręki i że bez samochodu nawet dotarcie do niego od miejsca pracy zajmie mi ok 10 minut. Ale postanowiłam pójść i zobaczyc na własne oczy jak tam jest, porozmawiać i zweryfikować niekorzystne wrażenie jakie zrobiła na mnie strona. Pojechałam więc. Pani po krótkiej rozmowie oprowadziłą mnie po obiekcie, pokazała szatnie, pokoje zabaw, sypialnie, łazienkę. I wszystko niby piękne, kolorowe tylko czemu łzy mi się do oczu cisnęły?
I dzieciaczki tak się słodko bawiły. I był taki śliczny, mały ok. roczny chłopiec. Chodził już, co prawda trochę nieporadnie, ale w miarę pewnie. Trzymał w rączce pieluszkę, na szyi miał zawiązany śliniak, spojrzał na mnie swoimi wielkimi niebieskimi oczkami  i posłał mi taki piekny uśmiech, że po prostu się rozpłynęłam. Pomyślałam sobie wtedy że może jednak nie jest tam źle tym dzieciaczkom skoro się bawią i uśmiechają.
Wczoraj byłam podpisać umowę. Nie wchodziłam już głebiej a tylko do biura, ale przy rozmowie z panią się rozpłakalam. Nie wiem jak ja wytrzymam to rozstanie z Małą, jednak zostawienie jej z babcią byłoby znacznie latwiejsze. Pytałam panią o rózne istotne dla mnie rzeczy ale chyba musiałam być bardzo zaniepokojona w tych pytaniach bo pani powiedziła w końcu:
-Proszę pani, u nas naprawde dzieciom nie dzieje się krzywda....

To jeszcze miesiąc, więc może jakoś dojrzeję do tej decyzji, może jakoś to przeżyję, ale jeśli sama wizyta w żłobku wyciska mi z oczu łzy to co to będzie jak będę naprawde musiała ją tam zostawić?!