Jak dobrze, że już po świętach...

Lubię święta, zwłaszcza Boże Narodzenie. To takie chyba najbardziej rodzinne i ciepłe zdjęcia, ale w tym roku...brrr szkoda gadać!

Zepsułam nam Wigilię, tak ja zepsułam, zachowywałam się tak okropnie, że w końcu pokłóciłam się z Połówką! O matko, przecież my się chyba od kilku lat nie sprzeczaliśmy nawet a tu taka kłótnia! i to jaka? i to w taki dzień?! Przepłakałam całe popołudnie zupełnie bez sensu, no ale w końcu się pogodziliśmy. Stokrocia ubrała choinkę- to nic, że wszystkie złote bombki są na jednej gałęzi, a wszystkie koniki są obok siebie! Jakie to ma znaczenie? Wszystko jest warte tej radości, tego niesamowitego szczęścia, które gościło na małej buzi, kiedy rączki zawieszały kolejną ozdobę. A Marysia odnalazła się przy wyjmowaniu bombek z pudełka i podawaniu Stokroci. Ech konia z rzędem temu, kto wymyślił bombki plastikowe! Żadnych strat choinkowych jak do tej pory, a i kota od choinki nikt nie przegania:)

Później zjedliśmy wspólną bardzo skromną kolację i pojechaliśmy każde osobno, jak co roku, do swoich rodziców. To była pierwsza wigilia bez mamy. Dziwnie było. Mamę odwiedziłam tuż przed kolacją, na chwilkę, ale po za potokiem łez w zasadzie nie padło żadne konkretne zdanie.

Kolacja wigilijna u taty też była skromna, a karp, którego nie cierpię (z uwagi i na smak i na ości, które już nie raz próbowały mnie przenieść na tamten świat) w tym roku był tak pyszny, że gdyby nie obawa, że znów ość utknie mi tam gdzie zwykle, to z pewnością bym się połakomiła na cały kawałek a nie tylko na uszczknięcie dla tradycji.  Pierwszy dzień spędziliśmy dopiero od wieczora razem, ale P wrócił nieźle przeziębiony, a ja miałam problemy z kręgosłupem, Cały drugi dzień świąt przełaziliśmy po domu jak cienie, nie mając na nic siły i jedząc w zasadzie głównie tabletki przeciwbólowe i przeciwgrypowe (co oni do tych tabletek dodają, że po świętach człowiek ma kilogram na plusie?!) A w niedzielę planowaliśmy miłe popołudnie w fajnym towarzystwie, ale nasi goście odwołali przyjazd było więc miłe popołudnie u dziadka. A wieczorem znów stres i łzy, bo P pojechał kilkadziesiąt  km, miał wrócić ok 17-18, nie odpowiadał na smsy, nie odbierał telefonu. Odezwał się dopiero grubo po 19, i wszystko oczywiście w porządku, ale co się namartwiłam to moje. No tak już mam, ze się martwię jak gdzieś wyjeżdża, zwłaszcza, że w dni świąteczne wiele jeździ niedzielnych kierowców. Później się okazało, że po prostu zostawił go na ładowarce i nie mógł go usłyszeć.

W nocy Stokrocia przychodziła do nas chyba cztery razy, twierdząc, że ma koszmary efektem czego było to, że obudziliśmy się o 7: 45, a do pracy mamy na 8:00!!! I około 40 minut drogi autem!

Czas przed świętami też był zakręcony. Nie zdziwcie się proszę, jeśli któraś z Was dostanie ode mnie dwie kartki świąteczne, i przepraszam, jeśli któraś nie dostanie w ogóle:(

Zagubiła mi się lista z adresami, co było wysłane a co nie i kilka kartek wysłałam jeszcze dzień przed wigilią. I mam nadzieję, ze w tym wszystkim nie pomyliłam przesyłek, bo oczywiście, jako genialna blondynka najpierw wszystkie elegancko zapakowałam, a dopiero potem pomyślałam, ze koperty muszę na poczcie dopiero zakupić.

Dziś rano powitała mnie jedna wesoła wiadomość, że udało się komuś sprawić tą przesyłeczką radość i już wiem, ze jedna trafiła tam gdzie powinna;-)