niedziela, 31 marca 2013

Światecznie...

Niech ten wyjatkowy świąteczny czas będzie dla Was czasem radości i miłości, dla czasem spokoju i szczęścia....

czwartek, 28 marca 2013

Jeszcze nie swiatecznie....


Wiem, ze większość z Was już się wyciszyła przed świętami, ale u nas jeszcze świat nie czuć, zupełnie.
Pewnie, dlatego, ze siedzimy odcięte niemal od świata od prawie dwóch tygodni.
Jutro jedziemy do rodziców to pewnie i klimat świąteczny i nas obejmie;)
Będą pisanki, kolorowane cebulą a pisane woskiem, tata będzie robił kiełbaskę do niedzielnego śniadania, mama gar bigosu....
Stokrotki pewnie zaniosą koszyczek do święcenia, choć tu trochę się waham, bo nasz ksiądz lubi czasem coś takiego chlapnąć, a nie chciałabym, żeby popsuł mi nastrój na święta.
  


środa, 27 marca 2013

O uczciwości.....

"Na krzywdzie i cudzych plecach
 to i świnia, wypromuje się na króla..."


Przyszła ta pora....

Nie myślałam, że kiedyś jeszcze o nim napisze. Zakończył u nas prace i już nie będę z nim miała do czynienia- tak myślałam, niestety okazało się, że nic bardziej mylnego! Mowa tu Panu D, o którym jakiś czas temu chyba ze dwie notki były.
Pan D, czyli dyrektor.
Był dyrektorem w firmie, ja jego podwładną. Odszedł, bo skończył się okres umowy, ale odszedł pozostawiając po sobie wielki niesmak, kalendarz, który teoretycznie wypełniony był planem jak się okazało został pusty, bo plany były zapisane, ale były w planach tylko, żadnych uzgodnień nie poczyniono, było jeszcze mnóstwo drobniejszych spraw, jak np. skopiowanie baz danych, którego zabronić nie było, jak bo miał dostęp do wszystkiego, po za tym to zdaje się dosyć nagminny proceder.
To ten sam mega uczciwy, który zrobił mi karczemna awanturę o to, że byłam na urlopie, ale przychodziłam do pracy, a jeden dzień poprosiłam go o wolny (mimo urlopu)   mówiąc wszystkim ze mam jakieś badanie a prawdziwym powodem było to, że miałam wtedy obronę! I to wg niego było tak straszliwie nieuczciwe! No to tyle tytułem wstępu....

                                                                           ***

 Przez ten drugie już tydzień siedzenia w domu próbuje trochę pracować, niewiele, bo z takim małym Psotkiem to nie bardzo się daje, ale ile możemy to pracujemy. Do tej pory raczej na komputerze, ale kiedy Mała jest całkiem grzeczna i bawi się sama, próbuje też popracować przez telefon. Niektóre rzeczy przy odrobinie dobrej woli można przez telefon uzgodnić, zwłaszcza ze jest kilka miejsc, z którymi robiliśmy już takie akcje i trzeba tylko uzgodnić nowe terminy.
Dzwonie do pani U (urzędniczki), z którą umówić próbuje się mniej więcej od stycznia, ale ona wiecznie jest zajęta.
Dzwonię:
- Dzień dobry, z panią M? Ja z firmy P, miałyśmy się umówić na spotkanie, ale pani ma teraz bardzo dużo pracy, ja oczywiście rozumiem, bo nowe przepisy, masa pracy przy tym, może wiec ustalimy termin przez telefon- ja przecież wiem, co i jak, to Pani nic nie będzie musiała robić, przywiozę gotowe materiały, przyślę informacje, ogłoszenie.                        Trala la i takie tam różne a Pani:
U- Ale my już przecież mamy termin ustalony. Przed sesja macie nam przywieźć plakaty.
- Ale jak to ustalone?
U- No był tu taki pan, powiedział ze on wszystko wie, ze w ubiegłym roku robił to u nas, miał wszystkie miejsca, wiedział wszystko....
- Ale proszę pani, to niemożliwe!
U- No tak powiedział. Może to pani szef był, a pani nie wie ze był?
- Proszę pani, na pewno bym o tym wiedziała, gdyby szef był u państwa.
 U- Taki wysoki blondyn był, nie pamiętam jak się nazywał, nawet nie zapisałam sobie nic. Przyjechał, ja nie miałam czasu, bo z ta nowa ustawa to tyle roboty jest, tu jeszcze pełno ludzi było a ten nie chciał wyjść tylko koniecznie ustalić ten termin, ale powiedział, że robił w tamtym roku i znał wszystkie szczegóły, wszystko wiedział to się zgodziłam.
 - Tylko nie powiedział pani, że już tu nie pracuje.
U- Jak to nie pracuje?
 - No tak już z pół roku nie pracuje, okłamał panią, bo to nie on to robił tylko nasza firma, a on był tylko pracownikiem...             
     ...

Chyba więcej pisać nie muszę.
Po prostu po chamsku, wykorzystując to, że wcześniej u nas pracował, że zna temat dokładnie, próbuje wyrwać bądź, co bądź naszego klienta dla swojej nowej firmy!  Ok, to on był u tej pani w ubiegłym roku i to on ustalił z nią wtedy warunki, ale do jasnej cholery robił to za firmowe pieniądze i w imieniu firmy a nie własnym! Ok ukradł bazy, dane, kontakty nie ma na to rady, ale niech się do jasnej cholery nie powołuje na firmę, która, notabene, nie ma o nim najlepszego zdania. 
Rynek jest rynek wiem, że przecież może sobie wszędzie jechać i rozmawiać, ale nie to chyba trochę honoru trzeba mieć a nie jak świnia się zachowywać.
No chyba ze pan D jednak nie właściwie przeliczył swoje możliwości i mimo szumnego stanowiska, jakie zajmuje w nowej firmie zajmuje się takimi "drobiazgami"....
Przecież to stanowisko sugeruje ze, co najmniej dziesiątki albo setki tysięcy za tym iść powinny (do firmy rzecz jasna, choć dla takiego kolosa to pewnie dziesiątki tysięcy to nic) a pan D tak po świńsku się zachowuje dla  dwóch może trzech tysięcy bez odliczania kosztów....
Czyżby się coś nie powiodło czy to jednak taki charakter...?


"Kiedy świnia świnię podłoży, sama się na niej wyłoży."

wtorek, 26 marca 2013

Scenki...

 
Scenka 1:
Ranek, świt nawet można by rzec. Mała się budzi. Siada na łóżku, na główce rozczochrane kudełki, uśmiecha się i mówi: Cieś! (cześć). Ja chcę jeszcze spać, albo chociaż jeszcze poleżeć więc biorę ja i przytulam jeszcze do poduszki, daję mleko.  Kilka minut się tuli by po chwili usiąść i wkładając mi palec w oko próbuje je otworzyć: Mama tań! Mama oko!

Scenka 2:
Poranny rytuał jak wyżej, w końcu zrezygnowana sadzam ją w piżamie na podłogę a sama jeszcze próbuję poleżeć ile się da. Zazwyczaj wtedy Stokrocia przynosi mi zabawki na łóżko i już po chwili leże otoczona misiami, kotami i książkami. Tym razem cisza, zabawek nie przynosi, a wiadomo jak cisza znaczy że cos się dzieje, otwieram oczy a ona siedzi na środku pokoju…. w samym pampersie tylko!

Scenka 3:
Stokrocia w nocy przez sen wypija jeszcze butelkę mleka (niestety, żadne próby odzwyczajenia nie przynoszą efektu). Wypija, po czym przez sen podaje butelke mówiąc Uś (już), czekam kiedy zaśnie i idę do łazienki umyć butelkę, bo jak tylko się obudzi to też woła mesio. Jakaś 2 w nocy. Zasnęła, ułożyłam, okryłam, poszłam do łazienki i nagle słyszę tup tup tup, Stokrocia staje rozespana w drzwiach łazienki i niewinnie mówi: Cieś!

Scenka 4:
Smok jest nieodłącznym elementem zasypiania.. W dzień staram się go chować, ale czasem jak jest śpiąca albo zła to wkłada smoka i się uspokaja. Jak już się uspokoi i zajmie czymś innym to rzuca smoka gdzie popadnie, a kiedy jej się przypomni ze znów by smoka wzięła to przychodzi do mnie i mówi: Dzie moć? Odaj! (gdzie smok? Oddaj!)

Scenka 5:
Jemy zupę. Stokrocia po którejś łyżce z kolei mówi: Dzie je miesio? (Gdzie jest mięso?)

sobota, 23 marca 2013

Brak połączenia...

Brak połączenia - tak właśnie pisze prawie przez cały czas mój internet mobilny, mimo ze zasięg prawie cały łączenie z Internetem jest po prostu niemożliwe. Jakimś cudem odbieram pocztę służbową prywatnej nie, bo strona onetu się nie uruchamia, a na bloggera to juz zupełnie jakiś czar rzucili czy jak. Pozostaje zatem pisanie z telefonu, ale jak wiadomo to jednak nie to samo. Jakimś cudem- ja to nie bardzo moge zrozumieć- internet w telefonie śmiga a w tym czymś wtykanym do PC nie chce....

Żyjemy i mamy się nawet trochę lepiej. Bawimy się, próbujemy pracować z różnym skutkiem. Śpiewamy piosenki, znaczy misie śpiewają a Stokrocia śpiewa końcówki:D
O sa sa oczywiście króluje, ale śpiewa też Panie Janie co mniej więcej wygląda tak: ANIU TAŃ! TAŃ! BI MA BO! MI MA BO!
Nebulizacja czyli "zjadanie dymku" juz nie jest takie straszne, ale jeszcze lzy się pojawiają. Tyle u nas... Nuda nic się nie dzieje...
Chociaż....

poniedziałek, 18 marca 2013

Plany....

No i z planów na ten tydzień nici.... Juz sobie takie ładne postanowienia poukladalam i miałam ruszyć z kopyta, dziś o 9 miałam mieć pierwsze spotkanie, żeby tak od poniedziałku wszystko się rozkręcało.... Jesteśmy z Małą w domu, znów antybiotyk i zapalenie płuc.... Groził jej nawet szpital ale mam nadzieję ze damy radę bez tej ostateczności. Leki bierze chętnie za to inhalacje, które musimy odbywać dwa razy dziennie to istna trauma! Stokrocia krzyczy wniebogłosy, rzuca się, wyrywa, aż cała jest mokra kiedy kończymy.
Jak trudno być mama kiedy dziecku coś dolega:(

czwartek, 14 marca 2013

Smutki....

Mam jakieś straszne zmienności nastroju...
I trochę doła i w ogóle ostatnio dużo sie zastanawiam nad moim życiem....
Nie chce Wam tutaj smęcić, bo od smecenia to mam drugi blog,. al ejakos mi tak źle, chociaż z całyc sił sobie wmawiam, że jednak nie jest tak źle:(
Tracę serce do codziennosci, bo już od kilku lat nie jest ona taka jaką bym chciała i nie bardzo widzę możliwosci żeby ja zmienić....
Ja optymistka czasem mam jakieś takie podłe myśli....
Wiosno przyjdź jak najszybciej, tylko czy to coś pomoże...?

O Papieżu, malowaniu i pogodzie


Wczoraj, kiedy usypiałam Stokrocię nie wyłączyłam jak zawsze telewizora a jak zobaczyłam, że nad Watykanem biały się dym to tak zostałam przez najbliższe półtorej godziny, jak zahipnotyzowana niemal siedziałam wgapiając się w ekran i zastanawiając się, kto to będzie, jaki będzie i co nas czeka, oczywiście ze świadomością, że tylko na pierwsze pytanie uzyskam odpowiedź niebawem. Przysłuchiwałam się rozmowom dziennikarzy dywagujących na temat tego, kto ich zdaniem obejmie Stolicę Piotrową,  przyglądałam się tłumowi na Placu Świętego Piotra, zastanawiałam się, co się dzieje za murami Bazyliki, co nowo wybrany Papież czuje stojąc przed takim wyzwaniem...
Kiedy po śmierci Jana Pawła II wybierano Papieża było we mnie trochę takiego jakby buntu, nie bardzo mnie to interesowało, wybierajcie sobie, kogo chcecie, to już i tak nie będzie to.... Nie pamiętam wiec za bardzo jak to wtedy z wyborem było, bo odejście JPII pamiętam doskonale.
Wczorajszy wieczór był zupełnie inny od tego sprzed 8 lat.
Czekałam niecierpliwie aż nowy Papież wyjdzie do ludzi.
Bergoglio.
Nic, ale to absolutnie nic nie mówiło mi to nazwisko w tamtym momencie. Wyszedł Człowiek uśmiechnięty, sprawiający wrażenie ciepłego, otwartego. Może odrobinę przerażony ogromem tego obowiazku, odpowiedzialności, takie odniosłam wrażenie.
Co dziwne niewiele znam włoski, tak odrobinkę, a rozumiałam prawie wszystko, co mówił, zanim jeszcze zostało przetłumaczone.
I imię, które sobie wybrał... Franciszek pierwsze skojarzenie, to takie, że to "brat najmniejszych", drugie takie, ze takie było imię mojego dziadka;)
Benedykt XVI robił na mnie zawsze wrażenie nieco chłodnego, takiego niedostępnego, Franciszek to taki...Nasz Papież, tak go wczoraj odebrałam.
A u Julitki wspomnienia z przed 8 lat.

Później wyłączyłam tv i zajęłam się, jak to mam ostatnio w zwyczaju malowaniem.
Chyba mnie na poważnie teraz wzięło, każdą wolna chwilę spędzam z książką albo ołówkiem w ręku, ale niećwiczona ręka wychodzi z wprawy, oj wychodzi: ( wszystko, co narysuje zdaje mi się takie koślawe ciągle:( i jeszcze ta moja niecierpliwość, bo jak już sobie coś umyślę, to chce to mieć teraz, zaraz natychmiast! I zamiast poćwiczyć trochę w końcu ładnych paręnaście miesięcy, żeby nie powiedzieć lat nie rysowałam, wiec teraz ćwiczenia i przypomnienie sobie wszystkiego obowiązkowe a ja oczywiście teraz-zaraz-natychmiast i narzuciłam sobie taki temat, którego chyba nie udźwignę na razie:( ale obawiam się ze niepowodzenie może mnie zniechęcić do dalszych prób....
I jeszcze dziś rano Stokrocia "skomentowała" moje rozpoczęte dzieło tak, ze nie wiem, co o tym myśleć:
Zostawiłam wczoraj obrazek w łazience, żeby dosechł, dziś rano Mała wbiega do łazienki pokazuje na niego palcem i mówi: MAMA! I nie wiem, co to miało znaczyć? Że co, że to niby ja?  Czy ze ja to namalowałam?
Czyżby przypadkiem autoportret mi wyszedł? He he
A zobaczcie TO! Chciałabym tak umieć!

A dziś w końcu odrobinę słońca! Naprawdę nie jestem z tych, co to ciągle narzekają na wszystko a szczególnie na to, na co mnie mamy najmniejszego wpływu, czyli np. na pogodę, ale już mi się odrobinkę ta zima znudziła, zwłaszcza ze już było 14 na plusie a dziś 9 na minusie....
Do tego jestem jakaś taka bez życia.... Słońca potrzebuję, słońca!
W końcu Stokrotka jestem, bez słońca ani rusz;)



środa, 13 marca 2013

Wiosna idzie, hi hi;)

Rudy kocur z trudem przebijający się przez zaspy, z wysiłkiem odrywając swoją zmrożoną męskość od lodu krzyczy na całe gardło:
- No i kurwa gdzie?! Pytam was - gdzie jest ta pierdolona wiosna do kurwy nędzy? Co za pojebany kraj?! Gdzie dziewczyny, przebiśniegi, świergolenie skowronków?! Choćby ćwierkanie wróbli, choćby krakanie wron - gdzie to kurwa wszystko jest?! A odwilż kiedy wreszcie przyjdzie? Śnieg z nieba napierdala jakby ich tam w górze pojebało... Niby ponoć wiosna już jest, kurwa - łgarstwo i oszustwo na każdym kroku, kurwa ...
A ludzie słysząc kocie krzyki uśmiechają się do siebie i mówią łagodnie:
- Słyszysz jak się drze? Wiosna idzie... Kotów nie oszukasz...

poniedziałek, 11 marca 2013

Codziennik....


Gonię w piętkę, ze wszystkim.
W pracy stos zadań do zrobienia, w domu również sterta zaplanowanych a niezrobionych rzeczy czeka, na blogu, gdyby nie Wyzwanie to pewnie bym ostatnio nie bywała, już nie mówiąc o tym, ze nie bywam u Was, a jeśli nawet bywam to nie komentuje tylko czytam.... Koniecznie trzeba to zmienić tylko jak?
Nie potrafię działać wg zaplanowanego schematu, bo możliwe ze takie planowanie dałoby mi więcej czasu w efekcie, ale nie potrafię i już:(
W pracy się dzieje, oj dzieje.
Realizacja umowy jak na razie idzie bardzo dobrze, spotkanie w Warszawie wygląda na to, że będzie bardzo owocne, to jest w ogóle osobny temat, ta Warszawa, wydaje mi się ze powoli zakochuję się w tym mieście i nie małą zasługę ma w tym pan, z którym spotkanie miało miejsce. Nie w panu się zakochuję żeby nie było domysłów niepotrzebnych;)
W dodatku przełamuję swoją niechęć do FB, tez służbowo.
W domu...
Wieczory spędzamy ze Stokrocią na zabawach, ulubiona obecnie to BABOLA, czyli "Baloniku nasz malutki..." Oczywiście najbardziej ulubuionym fragmentem zabawy jest trach, czyli BAH! Budujemy też wieże z klocków, nie wyżej niż trzy klocki w górę a i tak dobrze jak się do trzech wieża da radę utrzymać...
Mówimy tez różne wierszyki i śpiewamy piosenki, a jak tylko wsiadamy do samochodu to Stokrocia domaga się O SA SA! Czyli żeby śpiewać piosenkę "My jesteśmy krasnoludki". Tak ze jak widać nam się nie nudzi. Za to nie ma, kto rozpakować torby, którą spakowałam w piątek z zamiarem wyjazdu na weekend do rodziców, z wyjazdu nic nie wyszło, ale torba stoi nierozpakowana... Wieczorami albo próbuję poczytać coś, albo wyjmuję farby...
No właśnie, jestem przekonana, ze duża w tym zasługa Uli  i Wyzwania, przecież gdyby nie to to na pewno nie napisałabym nic o tym, że uwielbiam malować i rysować, pewnie dalej teczka z rysunkami stałaby sobie cichutko w kacie czekając aż kiedyś sobie o niej przypomnę....
Wstąpiły we mnie jakieś nowe siły, czuje jakieś Muzy latające w powietrzu....
Dziś przyszła zamówiona w ubiegłym tygodniu przesyłka, na która cieszyłam się jak dziecko.
I co z tego ze nie wiem, co będę jadła w tym tygodniu, czasami są rzeczy ważniejsze:)
(Nie powiadamiać opieki społecznej, Stokrocia w żłobku ma posiłki opłacane z góry, a na jogurciki jakoś mi wystarczy).






I jeszcze jedno bardzo ważne: kupione płótno jest na PIERWSZY ZAMÓWIONY OBRAZ! Nie za pieniądze, bo dla bliskiej znajomej, ale i tak to dla mnie bardzo dużo: ktoś chce mieć to, co namaluje! Nie do wiary!

PS Próbowałam zrobić porządek w likach do Waszych blogów, jeśli kogoś pominęłam to proszę o info bo usunęłam niechcacy całą listę czytanych blogów:(

niedziela, 10 marca 2013

Dzień siódmy: PARA

Dziś ostatni dzień Wyzwania u Uli.
Szybko minął ten czas, i choć zajęc cała masa, to jendak na Wyzwanie z wielką przyjemnością znajdowałam zawsze chwilę. Ulu bardzo dziękuję za ten wspaniały pomysł, dzięki Tobie zupełnie inaczej robię teraz zdjecia i to nie tylko te na Wyzwanie, Dziękuje również że mogłam poznać dzieki temu tak wiele osób, choć czasu jendak za mało żeby odwiedzić wszystkich uczestników...





I dziękuję za wszystkie odwiedzine jak również za przemiłe komentarze :) zdjęć jest zbytdużo, więc nie jestem w stanie wszędzie wejść i zostawić komentarz, za co przepraszam.
Miłej niedzieli wam życzę :)

Dziś napisała dla Was Stokrocia, która nie pozwala mi dziś nic zrobić, usiąść do komputera też jak widać...

bv ęiobbcbbxbxvvv 32 w esw , dnbvnnvnnnnmnn nnń i io32 u90,43.5kl9bcbbcbAK564  ,M5AMASC,CC    bbfeijgf  hgtfo,l     c v vc                                                                      j 

sobota, 9 marca 2013

Dzień szósty: CYTAT

Mój ulubiony cytat wita mnie każdego dnia na blogu;)
Dziś więc będzie bardzo długi cytat.
Na poprawę humoru, kto nie zna zachęcam gorąco!
Frament pochodzi z książki: WIECH "Dryndą przez Kierbedzia".
Wstawiam w takiej rozdzielczości, żebyście i Wy mogli się pośmiać;)





piątek, 8 marca 2013

Dzień kobiet.... czyli chyba taka zła nie jestem;)

No muszę sie Wam pochwalić, muszę po prostu muszę!
Nigdy bym się tego nie spodziewała...
Zadzwonił do mnie.... były mąż.....
Co prawda nie tylko z życzeniami, ale od życzeń zaczął.
Chyba jednak nie byłam taką złą żoną, skoro potrafi zadzwonić, a nawet zwrócić się po pomoc.
No nie powiem, mam satysfakcję;)



Dzień piąty: RYUTYNA

Temat dzisiejszego dnia to RUTYNA.
Wiele jest czynności które mogłabym w dniu dziesiejszym pokazać, jak pewnie wiele z Was.
Wybrałam jednak rutynę, którą bardzo lubię i która mam nadzieję mi sie nie znudzi: uwielbiam prowadzic samochód i wszelkie podróże i te dalekie i te bardzo bliskie. Każdego dnia rano wsiadamy z maleńką w samochód i jedziemy, do pracy, do żłobka, później do domu, juz chyba nie wyobrażam sobie życia bez samochodu;)





czwartek, 7 marca 2013

Dzień czwarty: KOLEKCJA

Temat dzisiejszego wyzwania to Kolekcja.
Przedstawiam Wam więc kolekcję moich rysunków, która niestety od dłuższego już czasu nie zwiększa się, ale mysłę, ze coraz bliżej njest moment, w którym znów ołówek wezmę do ręki....


środa, 6 marca 2013

Dzień trzeci: MIĘKKI

Temat na dziś to MIĘKKI.
Nie było łatwo, bo kot nie chciał się fotografować, miś był w pierwszym dniu  Wyzwania...
Interpretacja dzisiejszego tematu wygląda więc tak:



Warszawo, jadę;)

Dziś pierwsza realizacja Umowy;)
Zobaczymy jak będzie, ale wyglada na to ze powinno być dobrze, a nawet bardzo dobrze.
Właśnie wyjeżdzam na spotkanie z Panem, służbowe oczywiście, trzymajcie kciuki bo żywię co do tego spotkania spore nadzieje;)
I szukam ciągle czegoś miękkiego na dzisiejszy temat...

wtorek, 5 marca 2013

Patriotyzujemy się...

Dziś uczyłam Stokrocię trudnego słowa: Orzeł.
Na razie jest OZIEŚ ale myślę, że jest wystarczajaco dobrze.
Bo mi się dziecko dzisiaj nie patriotycznie zachowało.
Pojechałam dziś ze Stokrocią do Urzędu, urząd ważny, wojewódzki. Pani w tym Urzędzie rewelacyjna, zwłaszcza, ze ja w ciągu trzech tygodni juz trzy razy próbuję dokumenty złożyć, ale widac obie cierpliwe jesteśmy.
15 minut do zamknięcia, wiec mina Pani nie najweselsza na nasz widok, ale poprosiła nas do pokoju ( zamiast do okienka ). Usiadlam, podałam wnioski i dokumenty, ale Stokroci się nudzi i gorąco więc sobie marudzi: PIŚ, MAMA PIŚ woła próbując wyrwać mi z dłoni długopis. PUŚ, PUŚ- żeby ja puścić, przez
chwilę zajęła się moimi zdjeciami wołajac ze zdumieniem: MAMI? MAMA TU MAMI!, Chwile później znowu PIŚ PIŚ, Pani uwija sie jak może, ale swoje przecież musi zrobić.
W pewnym momencie Stokrocia spojrzała na ścianę pokazuje paluszkiem i woła KO KO!
Chyba nie muszę dodawać, ze w Urzędzie na ścianie zazwyczaj wisi Godło...
Nie udało mi sie pohamować śmiechu....
Tak wiec po powrocie niezwłocznei zaczęłyśmy naukę że ten ptak z koroną na głowie to Orzeł.
OSIEŚ to zdecydowanie lepiej niż KO KO.

Dzień drugi: NIEBIESKI

NIEBIESKI to temat dzisiejszego Wyzwania.
Uwielbiam ten kolor, kolor nieba, kolor moich oczu i oczu mojej córki.
Kolor ulubionych butów, ulubionej bluzki...w każdym odcieniu jest mi bardzo bliski.
Moj ulubiony kamień też ma ten kolor. Ulubiony to chyba nawet na mało powiedziane, ukochany, przepiękny kamień: Tanzanit.
Cóż mogłam wiec dzis przedstawić jak nie ukochany pierścionek, wiecie z "...z niebieskim oczkiem, z błękitnym niebem na szczęście..."




WYZWANIE FOTOGRAFICZNE: Dzień pierwszy: ULUBIONA PORA DNIA


Spóźniona trochę, ale już doganiam.
WYZWANIE FOTOGRAFICZNE rozpoczęte, w Marcu mamy tematy:


Niestety wszystko wokół mnie się zbuntowało: aparat w telefonie, aparat  zwykły, komputer Internet a na końcu Stokrocia.
Próbowałam zrobić zdjęcia telefonem, niestety zdaje się, że aparat w telefonie skończył się bezpowrotnie:( jakiś czas temu upadł mi na płytki w łazience i zbił się lekko, myślałam, ze to tylko szybka z przodu się uszkodziła, a wczoraj a właściwie to dziś okazało się, że nie można złapać ostrości przy fotografowaniu z bliska.
Niepocieszona jestem, bo i telefon i aparat w nim był naprawdę niezły, jak na telefon oczywiście.
Po za tym wczoraj, kiedy próbowałam zrobić jakieś zdjęcie Stokrocia płakała przez sen, albo budziła się domagając się tulenia:( to chyba ząbki, które idą cztery jednocześnie i jakoś żaden nie ma odwagi wychylić się pierwszy. Tak czy inaczej doganiam szybciutko.

Dzień pierwszy:
ULUBIONA  PORA   DNIA.
Gdyby temat był późną wiosną albo latem na pewno powiedziałabym, że jest to popołudnie, kiedy wychodzę z pracy, zabieram Małą ze żłobka, można pójść na plac zabaw, na spacer, pojechać do miasta albo za miasto, pobiegać po łące, lesie czy połazić po starówce;) Ale mamy początek marca, po południa są jeszcze za zimne żeby robić to wszystko wiec wracamy szybciutko do domu, kolacja, zabawa, kąpiel i spać, czasem szybkie zakupy, albo obiad z Tatą, ale wszystko takie szybkie, bo dzień jeszcze krótki, i człowiek jakiś zmęczony.
Gdyby pytanie było o weekend na pewno odpowiedziałabym, ze poranki, kiedy roztrzepana główka wygląda zaspana z łóżeczka i mówi: CIEŚ! Kiedy leżymy sobie jeszcze razem w łóżku, łaskocząc się i przytulając i kiedy nie musimy pędzić ani do żłobka, ani do pracy, kiedy niespiesznie możemy przygotować śniadanko i chodzić do południa w piżamach?...
Ale w tym momencie moją ulubioną porą dnia jest zdecydowanie wieczór, kiedy po całym dniu, (czyli szybkim wstawaniu do żłobka, pracy gdzie wiecznie się nie mogę obrobić, szybkim powrocie, szarym niebie za oknem i temperaturą na zewnątrz niezachęcającą do jakichkolwiek wyjść) wracamy do domu, kiedy Stokrocia zasypia i mam trochę czasu dla siebie. Niestety zazwyczaj nie wykorzystuję tego czasu, bo zasypiam szybciej niż powinnam, ale i tak lubię ten moment;)




sobota, 2 marca 2013

Wiosna....?

Prawda, ze wiosnę czuć już w powietrzu? U mnie z ziemi zaczęły wyglądać jakieś zieleninki, pewnie krokuski. Takie tyciutkie zielone igiełki na razie ale to juz chyba oznacza, że wiosna lada chwila nadejdzie!
I oby!
Mam już dosyć tej zimy, tych grubych ubrań, kozaków, czapek i szalików, błota i szarości za oknem!
Wiosno przyjdź, czekamy niecierpliwie;)
Od poniedziałku Wyzwanie u Uli. Znów więc będzie się dużo działo;)
A z bardziej przyziemnych spraw: Stokrocia dziś nabiła sobie śliwke pod oczkiem, kiedy schodzac z fotele uderzyła się o róg ławy:( nie była wtedy sama, trzymałam ją, ale ona jakos tak się odwróciła niespodziewanie, niestety nie dała sobie żadnego lodu ani nic przyłozyć więc pewnie siniak będzie, w dodatku popisała sobie po policzku czerwonym mazakiem, więc wygląda naprawde zjawiskowo.
A drugi policzek podrapany w żłobku...
Jakby to jakaś nadgorliwa sąsiadka zobaczyła to gotowa zgłosić do opieki społecznej...
Tymczasem życzymy wszystkim udanego weekendu;)






O uzasadnieniu.... czyli o ZUS mniej śmiesznie.


Nawet nie chce mi się do tego postu zabierać, ale wiem, ze niektórzy śledzą sprawę z ZUS i są ciekawi szczegółów, wiec się przełamuję i napiszę.
Powstrzymam się tu od komentarzy osobistych żeby wszystko było w miarę obiektywnie przekazane, co najwyżej subiektywną opinię wyrażę później w komentarzach pod postem.
Może tak szybko przypomnę, o co chodziło.
W 2011 kiedy w 4 miesiącu ciąży zmuszona byłam skorzystać z L4 ZUS zakwestionował słuszność mojej umowy o pracę, orzekł, że nie podlegam z jej tytułu ubezpieczeniom społecznym w związku, z czym żadne świadczenia mi się nie należą. Sprawa została skierowana na drogę sądową w sierpniu 2012 r Sąd zmienił decyzję ZUS, czyli orzekł, ze jednak ubezpieczeniom podlegam a świadczenia mi się należą. Świadczenia, z których pierwsze ZUS powinien wypłacić najpóźniej w sierpniu 2011 roku zostały wypłacone we wrześniu 2012, oczywiście bez odsetek.
W odpowiedzi na moje pismo ZUS wydał decyzję, że brak jest podstaw do przyznania i wypłaty odsetek, w związku, z czym moje odwołanie od tej decyzji rozpatrywał Sąd Rejonowy, który orzekł, że oddala odwołanie, czyli tym samym zgadza się z decyzją ZUS.
ZUS uzasadnił swoje stanowisko tym, że wyrok wydany przez Sąd był ostatnim dokumentem w tej sprawie, w związku, z czym ZUS ma od tego dnia 30 dni na wypłatę świadczenia, co też uczynił.- Czyli mniej więcej na 3 stronach Sąd uświadamia, że generalnie decyzja ZUS jest święta a nawet, jeżeli Sad ją zmieni to termin liczy się od dnia uprawomocnienia się wyroku Sądu.
Sąd w uzasadnieniu przytacza na poparcie tego między innymi artykuły:
* Art. 64 ust. 1  ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa
*  Art. 85 ust.  1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych /Dz.U. 2009/205/1585 t.j. z późn. Zm./
*  Art. 85 ust. 1 u.s.u.s.
Nie będę cytować ani tych artykułów ustawy ani wypowiedzi Sądu, ustawę łatwo zaleźć w sieci, wiec chyba nie ma takiej potrzeby.
Jednym zdaniem Sąd uznał, ze ZUS miał prawo wydać taką decyzję, że ostatnim dokumentem w sprawie jest wyrok Sądu Okręgowego, który decyzję ZUS-u zmienił- ZUS zmienił te decyzję trzy tygodnie po uprawomocnieniu się decyzji, chociaż powinien był to zrobić niezwłocznie, nie mam prawa do odsetek, bo ZUS jest w terminach ustawowych i amen.
Ja się tylko pytam, w jakim celu ta sprawa w ogóle musiała być w Sądzie, skoro ZUS tymi dowodami dysponował już w momencie wydawania decyzji? Sprawa Sadowa tak naprawdę nic nowego nie wniosła, po  za tym, ze Sąd jakby przeprowadził całe postepowanie za ZUS.
Pisma kierowane- na wyraźne żądanie ZUS zostały pominięte przez tenże w dalszym postepowaniu, ŻADNA kontrola w tamtym czasie przez ZUS nie została wszczęta, decyzja zapadła i już. I co ja mogłam na to poradzić? NIC. Po za wystosowaniem do ZUS pisma wyjaśniającego, nic. Firma w odpowiedzi na pytania ZUS też udzieliła informacji pisemnych, pokazała dowody- dokładnie te same, które na sprawie sądowej, wskazała świadków i nic więcej nie mogła. ZUS nie odniósł się do tego, sprawa trafiła do Sądu i na podstawie tych samych dowodów Sąd zmienił decyzję ZUS-u. To ja się pytam, o co tutaj chodzi? Czy to nie zawinił w takim razie ZUS? To, kto?
W apelacji, która właśnie została złożona, mecenas podniósł, iż należy ustalić  czy organ rentowy - w ramach swoich kompetencji i nałożonych obowiązków - poczynił wszystkie możliwe ustalenia faktyczne  i wyjaśnił wszystkie okoliczności konieczne do wydania decyzji
Bo  wydanie przez organ rentowy niezgodnej z prawem decyzji odmawiającej wypłaty świadczenia w sytuacji, gdy było możliwe wydanie decyzji zgodnej z prawem, w szczególności, gdy ubezpieczony wykazał wszystkie przesłanki świadczenia, oznacza, że opóźnienie w spełnieniu świadczenia  jest następstwem okoliczności, za które organ rentowy ponosi odpowiedzialność, choćby nie można było mu zarzucić niestaranności w wykładni i zastosowaniu prawa. 
 Czekamy, więc co na ten temat powie Sąd Apelacyjny.


A jeśli jesteśmy już przy ZUS to jeszcze jedna sprawa. ZUS dopatrzył się ostatnio, że pracodawca błędnie naliczył mi składkę ubezpieczenia w związku, z czym skierował do pracodawcy pismo, aby te składki skorygował- ce pracodawca oczywiście musiał uczynić, zapewne płacąc również za ten okres odsetki. Błędnie naliczone składki dotyczą okresu, w którym byłam na macierzyńskim.
Logiczne wiec, ze, jeśli ZUS dopatrzył się błędu, że składki powinny być w tym okresie wyższe, pracodawca posłusznie te składki podwyższył to ja też powinnam się upomnieć o podwyższenie świadczeń wypłaconych mi przez ZUS za tamten okres.
Otóż ZUS ma inne zdanie na ten temat.
W odpowiedzi na moje pismo o przeliczenie składek ZUS napisał, że " do wypłaty w/w świadczenia zostały przyjęte wszystkie składniki wynagrodzenia wykazane przez pracodawcę w zaświadczeniu płatnika składek ZUS Z-3".
Czyli z urzędowego na nasze:
Odpieprz się babo, to nasza sprawa, co nam pracodawca dopłacił, to, co wskazał wtedy zostało ci wypłacone a od reszty wara: z niego gapa, twoja strata.

piątek, 1 marca 2013

O ZUS na wesoło....

Jednostką miary jet metr, jednostką wagi jest kilogram a jednostkją  bałaganu jest ZUS. W praktyce nie występują tak wielkie wartości więc używamy przedrostków nano, piko i femto. Wzorzec zusa jest umieszczony w Warszawie na ul. Czerniakowskiej.

***

Zakład Ubezpieczeń Społecznych ostrzega: prowadzenie zdrowego trybu życia grozi wieloletnią wegetacją za groszową emeryturę!

***

Zakład Ubezpieczeń Społecznych zatrudni byłego właściciela agencji
towarzyskiej. Wymagania: umiejętność ogarnięcia burdelu.





Oczywiscie nastepny post najprawdopodobnie bedzie o ZUS w praktyce, czyli raczej na smutno.